پاکدینی ـ احمد کسروی dan repost
✴️در پیرامون پیشامدهای روزهای آخر
🖌 کوشاد تلگرام
به گزارش خبرگزاریها اسرائیل با حملههای هوایی پیاپی آسیبهایی به کشورمان زده است. تیتر نخست گزارشها نیز کشته شدن سران سپاه پاسداران و دانشمندان هسته‌ای است.
از آنسو ، ایران هم به تلافی موشکها و پهپادهایی فرستاد و به اسرائیل آسیبهایی رساند. بدینسان کار از دست خرد بیرون رفت و به کینه‌جوییها انجامید و به باور ما آب به آسیاب بیگانگان و بدخواهان این کشور ریخته شد. بیگانگان و بدخواهانی که از این جنگها تنها سودهای خودشان را بدیده دارند.
از آنجا که هر توده‌ای همیشه سودهای خود را پی می‌گیرد ، هیچ کشوری را دوست و دشمن همیشگی نیست. بجای آن کشورها همسود و همزیان یکدیگرند. به این معنی ، در جایی همسود (یا همزیان) اند و دوستی می‌نمایند و در جایی دیگر چون سودشان با سود دیگری یکی نیست ، اینست در برابر او می‌ایستند. از آغاز که حکومت ملایان ، اسرائیل و آمریکا را دشمن ایران شناسانید و مردم بیراه و نادان هم پیروی کردند ، گام نخست این گمراهی برداشته شد.
این گمراهیِ سیاسی که یادش رفت ، سخت بزیان ایران بسر آمده. ما که هزار دردمان به هم پیچیده و نه زیرساختهامان درست است ، نه صنعتمان پیشرفته است ، نه به کشاورزیمان امید بسیار هست ، نه از راه بازرگانی و ترانزیت کالا و مسافر درآمدهای هنگفتی بدست می‌آوریم ، نه کشورمان را آباد کرده‌ایم ، نه مردممان را چنان پرورده‌ایم که سرمشق دیگران باشند ؛ با این و آن شاخ بشاخ شدنمان از ننگین‌ترین و بیخردانه‌ترین کارهاست.
هنوز بدبختیها و اندوههای جنگ با عراق بیکبار فراموش نشده. هنوز جانبازان ما را داستانهاست از بیچارگی و کشته‌های فراوان و بیجای جنگ ، جنگی که اگر نگوییم در آغازش خودمان گناهکار بودیم ، باری این کاردانی و جربزه را نداشتیم که جلوش را بگیریم. در آن زمان کمترین آسیب پولی آن را سیصدمیلیارد دلار برآورد می‌کردند. این گذشته از جانهای گرامی‌ای بود که در راه آن فدا شد. گذشته از خاندانهایی بود که فرجامشان از رهگذر جنگ به پریشانی و پراکندگی بلکه نابودی کشید.
کسانی به این چیزها هیچ نمی‌اندیشند. آنها از این جنگی که در کار سختی گرفتن است خشنودند و مثلاً پیش خود چنین می‌اندیشند که سران حکومتی از میان خواهند رفت که گناهکاران اصلی وضع کنونی مایند. دلیل آورند اکنون که مردم نتوانسته‌اند تکان بزرگی به رفتار این حکومت ستمگر بدهند ، خوبست بیگانگان به یاوری ما شتابند و آرزوهای ما را بجا آورند.
این دسته سخت گمراهند. اینان نه تنها ریشه‌ی بدبختیها و گرفتاریهای کشور را هیچ نمی‌شناسند و با چشمان بسته به رویدادها می‌نگرند بلکه در آرزوهایی هم که دارند سخت ساده‌دل و ناآگاهند.
ایشان هنوز نفهمیده‌اند که بیگانگان نه تنها برای دل ما یا آرزوی آزادیخواهان ، جانِ سربازان و پول کشورشان را بکار نمی‌اندازند بلکه جز سودهایی که از این راه بهره‌شان خواهد شد ، اندیشه‌ای بسر ندارند.
اینان چندان نادانند که نمی‌دانند گزندهای یک جنگ ـ همچون جنگ ایران و عراق ـ به این آسانیها جبران نمی‌یابد و چند نسل پیاپی باید تاوان آن را با بدبختی و بیگاری و خون دلها بپردازند.
با آنکه سرانِ کشته شده در حملههای اخیر ، در بدبختیها و آسیبهایی که به کشور رسیده دخالت و مسئولیت داشته‌اند و این ممکنست خشنودی کسانی را همراه داشته ، ولی یک مردمی غیرتمند آن را خوش دارند که خود به محاکمه‌ی چنان کسانی توانا گردند نه آنکه بیگانگان دست به کارهاشان برند. چنین سرنوشتی جز خواری و سرافکندگی چه می‌باشد؟!
راستی آنکه در این داستان ، کشاکشی میان غیرت و کینه‌جویی درگرفته. کینه‌جویی تو گویی دیدگان غیرت و کاردانی را کور کرده است. ما می‌خواهیم از این پیشامد سود جسته خفتگانی را که در این کشور نه کم بلکه بسیارند بیدار گردانیم. به آنها بفهمانیم که این سرنوشت مردمی است که گرفتار خودسری‌اند. میانشان همدستی نیست ، اعتماد نیست. آرمانهاشان یکی نیست. صد تن دارای یک اندیشه نیستند. هر کسی می‌خواهد به ده تن سری کند ولی با هزار تن همدستی نکند. هر کسی بجای آنکه در کارها سود توده را بدیده گیرد ، درپی هوسها و خودخواهیهایش است یا گرفتار رشک پلید می‌باشد.
ببینید در این چهار پنج دهه نه خردمندان و دلسوزان کشور توانسته‌اند دسته‌ی توانایی فراهم آورند که در میدان سیاست سنگینی کند و امیدگاه مردم ستم‌کشیده باشد و نه راهی برویشان باز کرده‌اند که بدانند در آینده چه باید کنند. اگر این را نمی‌پذیرید خوبست بمیان مردم و کوشندگان سیاسی بروید تا ببینید هر کسی یک راهی را پیش گرفته و آن را راه نیکروزی کشور می‌داند. مردم حال یک «مجمع‌الجزایری» را پیدا کرده‌اند که از هم جدا افتاده‌اند. این مردم براستی پراکنده‌اند.
همین خود یک بدبختی بزرگی است. فسوسا صد یک مردم نمی‌دانند که در یک توده باید راه و آرمان یکی باشد. دلها به هم راه داشته باشد.
👇
🖌 کوشاد تلگرام
به گزارش خبرگزاریها اسرائیل با حملههای هوایی پیاپی آسیبهایی به کشورمان زده است. تیتر نخست گزارشها نیز کشته شدن سران سپاه پاسداران و دانشمندان هسته‌ای است.
از آنسو ، ایران هم به تلافی موشکها و پهپادهایی فرستاد و به اسرائیل آسیبهایی رساند. بدینسان کار از دست خرد بیرون رفت و به کینه‌جوییها انجامید و به باور ما آب به آسیاب بیگانگان و بدخواهان این کشور ریخته شد. بیگانگان و بدخواهانی که از این جنگها تنها سودهای خودشان را بدیده دارند.
از آنجا که هر توده‌ای همیشه سودهای خود را پی می‌گیرد ، هیچ کشوری را دوست و دشمن همیشگی نیست. بجای آن کشورها همسود و همزیان یکدیگرند. به این معنی ، در جایی همسود (یا همزیان) اند و دوستی می‌نمایند و در جایی دیگر چون سودشان با سود دیگری یکی نیست ، اینست در برابر او می‌ایستند. از آغاز که حکومت ملایان ، اسرائیل و آمریکا را دشمن ایران شناسانید و مردم بیراه و نادان هم پیروی کردند ، گام نخست این گمراهی برداشته شد.
این گمراهیِ سیاسی که یادش رفت ، سخت بزیان ایران بسر آمده. ما که هزار دردمان به هم پیچیده و نه زیرساختهامان درست است ، نه صنعتمان پیشرفته است ، نه به کشاورزیمان امید بسیار هست ، نه از راه بازرگانی و ترانزیت کالا و مسافر درآمدهای هنگفتی بدست می‌آوریم ، نه کشورمان را آباد کرده‌ایم ، نه مردممان را چنان پرورده‌ایم که سرمشق دیگران باشند ؛ با این و آن شاخ بشاخ شدنمان از ننگین‌ترین و بیخردانه‌ترین کارهاست.
هنوز بدبختیها و اندوههای جنگ با عراق بیکبار فراموش نشده. هنوز جانبازان ما را داستانهاست از بیچارگی و کشته‌های فراوان و بیجای جنگ ، جنگی که اگر نگوییم در آغازش خودمان گناهکار بودیم ، باری این کاردانی و جربزه را نداشتیم که جلوش را بگیریم. در آن زمان کمترین آسیب پولی آن را سیصدمیلیارد دلار برآورد می‌کردند. این گذشته از جانهای گرامی‌ای بود که در راه آن فدا شد. گذشته از خاندانهایی بود که فرجامشان از رهگذر جنگ به پریشانی و پراکندگی بلکه نابودی کشید.
کسانی به این چیزها هیچ نمی‌اندیشند. آنها از این جنگی که در کار سختی گرفتن است خشنودند و مثلاً پیش خود چنین می‌اندیشند که سران حکومتی از میان خواهند رفت که گناهکاران اصلی وضع کنونی مایند. دلیل آورند اکنون که مردم نتوانسته‌اند تکان بزرگی به رفتار این حکومت ستمگر بدهند ، خوبست بیگانگان به یاوری ما شتابند و آرزوهای ما را بجا آورند.
این دسته سخت گمراهند. اینان نه تنها ریشه‌ی بدبختیها و گرفتاریهای کشور را هیچ نمی‌شناسند و با چشمان بسته به رویدادها می‌نگرند بلکه در آرزوهایی هم که دارند سخت ساده‌دل و ناآگاهند.
ایشان هنوز نفهمیده‌اند که بیگانگان نه تنها برای دل ما یا آرزوی آزادیخواهان ، جانِ سربازان و پول کشورشان را بکار نمی‌اندازند بلکه جز سودهایی که از این راه بهره‌شان خواهد شد ، اندیشه‌ای بسر ندارند.
اینان چندان نادانند که نمی‌دانند گزندهای یک جنگ ـ همچون جنگ ایران و عراق ـ به این آسانیها جبران نمی‌یابد و چند نسل پیاپی باید تاوان آن را با بدبختی و بیگاری و خون دلها بپردازند.
با آنکه سرانِ کشته شده در حملههای اخیر ، در بدبختیها و آسیبهایی که به کشور رسیده دخالت و مسئولیت داشته‌اند و این ممکنست خشنودی کسانی را همراه داشته ، ولی یک مردمی غیرتمند آن را خوش دارند که خود به محاکمه‌ی چنان کسانی توانا گردند نه آنکه بیگانگان دست به کارهاشان برند. چنین سرنوشتی جز خواری و سرافکندگی چه می‌باشد؟!
راستی آنکه در این داستان ، کشاکشی میان غیرت و کینه‌جویی درگرفته. کینه‌جویی تو گویی دیدگان غیرت و کاردانی را کور کرده است. ما می‌خواهیم از این پیشامد سود جسته خفتگانی را که در این کشور نه کم بلکه بسیارند بیدار گردانیم. به آنها بفهمانیم که این سرنوشت مردمی است که گرفتار خودسری‌اند. میانشان همدستی نیست ، اعتماد نیست. آرمانهاشان یکی نیست. صد تن دارای یک اندیشه نیستند. هر کسی می‌خواهد به ده تن سری کند ولی با هزار تن همدستی نکند. هر کسی بجای آنکه در کارها سود توده را بدیده گیرد ، درپی هوسها و خودخواهیهایش است یا گرفتار رشک پلید می‌باشد.
ببینید در این چهار پنج دهه نه خردمندان و دلسوزان کشور توانسته‌اند دسته‌ی توانایی فراهم آورند که در میدان سیاست سنگینی کند و امیدگاه مردم ستم‌کشیده باشد و نه راهی برویشان باز کرده‌اند که بدانند در آینده چه باید کنند. اگر این را نمی‌پذیرید خوبست بمیان مردم و کوشندگان سیاسی بروید تا ببینید هر کسی یک راهی را پیش گرفته و آن را راه نیکروزی کشور می‌داند. مردم حال یک «مجمع‌الجزایری» را پیدا کرده‌اند که از هم جدا افتاده‌اند. این مردم براستی پراکنده‌اند.
همین خود یک بدبختی بزرگی است. فسوسا صد یک مردم نمی‌دانند که در یک توده باید راه و آرمان یکی باشد. دلها به هم راه داشته باشد.
👇