مطالبات زنان

▫️دفاع از حقوق کودکان مهاجر، وظیفه‌ای انسانی و صنفی
✍️ جعفر ابراهیمی

در روزهایی که سیاست‌های ضد مهاجرتی حاکمیت با حمایت جریان‌های دست‌راستی افزایش یافته و در دستور کار دولت پزشکیان، با نادیده‌گرفتن اصول بنیادین حقوق بشر، قرار گرفته، ضرورت دارد تشکل‌های صنفی مستقل و نهادهای مدنی و حامی حقوق کودکان در برابر این سیاست‌ها سکوت نکنند. بر اساس اخبار موجود، دولت قصد دارد نه تنها مهاجران فاقد مدارک، بلکه نزدیک به دو میلیون مهاجر قانونی افغانستانی را نیز از کشور اخراج کند؛ تصمیمی که بخش بزرگی از قربانیان آن، کودکان زیر ۱۸ سال هستند. بسیاری از این کودکان در نظام آموزش رسمی ایران تحصیل می‌کنند و برای آن‌ها، بازگشت اجباری به افغانستان، به‌ویژه برای دختران، به معنای محرومیت قطعی از حق آموزش خواهد بود.

این سیاست آشکارا نقض حقوق انسانی و حق آموزش کودکان مهاجر است و بر خلاف تعهدات بین‌المللی ایران در حوزه حقوق کودک به شمار می‌آید. در این شرایط، تشکل‌های صنفی فرهنگیان به‌ویژه وظیفه دارند موضعی شفاف و صریح اتخاذ کنند. یادآوری چند نکته در این زمینه ضروری است:
۱. اساسنامه‌ اغلب تشکل‌های صنفی مستقل در ایران، دفاع از حقوق کودکان را بدون در نظر گرفتن ملیت، جنسیت، مذهب یا موقعیت مهاجرتی، به رسمیت شناخته‌است.
۲. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، به‌عنوان عضو رسمی سازمان آموزش بین‌الملل (Education International)، متعهد به اصولی است که در آن دفاع از حقوق کودکان و رفع هرگونه تبعیض در آموزش جایگاهی مرکزی دارد.
۳. مردم ایران خود قربانی سیاست‌های مهاجرت‌زا بوده‌اند. میلیون‌ها ایرانی، از جمله کودکان، به دلیل فشارهای ساختاری حاکمیت ناچار به ترک وطن شده‌اند. ما اگر مدافع حقوق فرزندان خود در صورت مهاجرت هستیم، نمی‌توانیم نسبت به حقوق کودکان مهاجر در کشورمان از جمله کودکان افغانستانی بی‌تفاوت باشیم.
۴. کنوانسیون جهانی حقوق کودک، به‌صراحت بر حق آموزش برای همه کودکان، از جمله کودکان مهاجر، تأکید دارد. اگر ما به این کنوانسیون برای دفاع از کودکان ایرانی استناد می‌کنیم و بر حق تحصیل رایگان، مخالفت با آموزش ایدئولوژیک و ... تاکید داریم. نمی‌توانیم بندهای دیگر آن را نادیده بگیریم.

بر این اساس، انتظار می‌رود که تشکل‌های صنفی معلمان، کارگران، و نهادهای مدنی حامی حقوق کودک، در برابر این سیاست‌های کینه‌توزانه و تبعیض‌آمیز، واکنش قاطع و روشن نشان دهند. تشکل‌های صنفی فرهنگیان باید از حقوق همه کودکان – حتی آن‌هایی که از سوی ساختار قدرت «غیرقانونی» خوانده می‌شوند – دفاع کنند.

دفاع از کودکی، دفاع از انسانیت است.

kashowra
@WomenDemands

▫️روز معلم؛ روایت زنانی که هم درس می‌دهند، هم می‌جنگند

👩🏻‍🏫۱۲ اردیبهشت، روز معلم است. روزی برای قدردانی، اما نه فقط با گل و شعار، بلکه با نگاه به واقعیت تلخ زندگی زنانی که بار آموزش را بر دوش می‌کشند، اما خود فراموش‌شده‌ترین‌اند.

▫️آموزش مجازی، باری بر دوش‌شان گذاشت که دیده نشد:
ساعت‌های طولانی پای تلفن و لپ‌تاپ، خرید اینترنت با هزینه شخصی، تهیه ابزارهای لازم بدون حمایت نهاد آموزشی، و تلاش برای حفظ ارتباط با دانش‌آموزان در غیاب زیرساخت مناسب.
برای بسیاری از زنان معلم، خانه به جای آنکه محل استراحت باشد، به کلاس بی‌پایانی بدل شد که هیچ ساعتی برای پایان نداشت.

▫️در همین خانه، فرزندانی بودند که نیاز به مراقبت داشتند؛ اما مهدکودکی در کار نبود یا آن‌قدر گران بود که از توان معلم خارج بود.

و حتی وقتی مهدکودک بود، ناهماهنگی در نظام اداری، خود به معضل تازه‌ای تبدیل شد:
اداره باز است اما مهد تعطیل؛ یا مهد دیرتر از محل کار باز می‌شود.
در عمل، مهدکودک را به‌جای یک حق، به‌عنوان کالایی تزئینی، غیرضروری و لوکس فرض می‌کنند.
انگار تنها زنانی باید کار کنند که فرزندی ندارند.


▫️ما فراموش نمی‌کنیم:
آموزش مجازی بدون حمایت، ظلم است.
مهدکودک حق است نه کالایی لوکس.
قرارداد موقت، ناامنی است.
و زن معلم، نه فقط معلم که ستون خاموش آموزش این سرزمین است.

▫️صدای زنانی باشیم که هم آموزش می‌دهند، هم سکوت جامعه را تحمل می‌کنند.

@WomenDemands

▫️روز جهانی کارگر، روزی برای ایستادن کنار زنان کارگر

▫️اول ماه مه، فقط یک روز در تقویم نیست. این روز، یادآور صدای رسای میلیون‌ها زن کارگری‌ست که در سکوت، چرخ‌های جامعه را می‌گردانند، بی آن‌که صدای‌شان شنیده شود.

▫️در روز جهانی کارگر، از زنانی می‌گوییم که با حقوقی ناچیز و ساعت‌هایی طولانی، در کارخانه‌ها، فروشگاه‌ها، خانه‌های مردم، مزارع، دفاتر و مراکز خدماتی کار می‌کنند؛ زنانی که کارشان بی‌ارزش تلقی می‌شود، در آمارها گم می‌شوند و در سیاست‌گذاری‌ها به حساب نمی‌آیند.

▫️زنان کارگر، نه تنها با دستمزدهای پایین و امنیت شغلی شکننده مواجه‌اند، بلکه هر روز با شکل‌های گوناگون تبعیض و آزار جنسی در محیط‌های کاری روبه‌رو هستند. از نبود مرخصی زایمان و حمایت‌های مادرانه گرفته تا قراردادهای موقت و فقدان بیمه، همگی بخشی از واقعیتی‌ست که زندگی کاری زنان را احاطه کرده است.
مطالبه ما روشن است:
دستمزد عادلانه، ساعت کار انسانی، محیط کار امن و بدون خشونت، و به رسمیت شناختن نقش زنان در نیروی کار.

▫️تا زمانی که کار زنان به چشم نمی‌آید، تا زمانی که امنیت شغلی و کرامت انسانی آن‌ها تضمین نمی‌شود، هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند از برابری و عدالت سخن بگوید.

▫️امروز، در کنار همه کارگران، صدای زنان کارگری باشیم که صدایشان را کمتر شنیده‌ایم.

@WomenDemands